Webinar: Tax compliance modellen in de praktijk

De verschillende tax compliance en e-factureringsmodellen

Wereldwijd zijn er tal van varianten van verplichte tax compliance en elektronische facturering(e-facturering). Elk land heeft verschillende rechtsgebieden die van invloed zijn op de regels, formaten en eisen van de belastingbetaler. De huidige regelgeving kan echter gegroepeerd worden in vijf modellen die de rol van de koper, de leverancier, de belastingdienst en de softwareleveranciers in detail beschrijven.

‍

Interoperabiliteitsmodel

Hetinteroperabiliteitsmodel kan gezien worden als het meest flexibele model vanuit een bedrijfsperspectief. Het model biedt bedrijven de vrijheid om hun softwareleverancier te kiezen en om verschillende documenttypes uit te wisselen als onderdeel van het toeleveringsproces.

‍

Het meest voorkomende voorbeeld van een interoperabiliteitsmodel in de praktijk is Peppol.

Met Peppol kunnen bedrijven van over de hele wereld vrijwillig met elkaar in contact komen en elektronische documenten uitwisselen. Peppol is een gedecentraliseerde uitwisseling van documenten zonder verbinding met belastingdiensten. Bedrijven die documenten willen uitwisselen, maken gewoon verbinding met één systeem via het toegangspunt van hun softwareleverancier, zonder dat een overheid of belastingdienst zijn eigen variatie aan formaten of regels toepast.

Het gebruik van Peppol is echter niet langer alleen op vrijwillige basis. Belastingdiensten verplichten nu het gebruik van Peppol voor het uitwisselen van elektronische facturen tussen bedrijven en de overheid (B2G). Aangezien er een EU-richtlijn is om het gebruik van B2G-e-facturen aan te moedigen, hebben veel belastingdiensten ervoor gekozen om hiervan te profiteren en hun eigen regelgeving toe te passen. Een dergelijk verplicht gebruik is zowel in Europa als in Australië en Singapore te zien.

‍

Realtimerapportagemodel

Het real-time rapportagemodel is het eerste model dat verbinding maakt met de belastingdienst.

‍

Belastingdiensten in Spanje en Hongarije introduceerden dit model voor het eerst om zicht te hebben op real-time factuurgegevens. Binnen dit model moet de softwareleverancier van de leverancier een subset van de factuurgegevens naar de belastingdienst sturen zodra er een factuur is gegenereerd. De belastingdienst ontvangt de informatie die ze nodig heeft, maar het proces moedigt bedrijven niet aan om zich te ontwikkelen en de voordelen van een volledige e-facturatieoplossing te benutten. Leveranciers hoeven geen elektronische factuur naar hun kopers te sturen. Dit kan nog steeds op papier of in PDF-formaat.

Bepaalde landen die het real-time rapportagemodel hebben ingevoerd, beginnen te evolueren hoe het model in het voordeel van het bedrijf werkt.

In Hongarije bestaat de mogelijkheid dat de factuur die voor de belastingdienst is gemaakt, de wettelijk geaccepteerde elektronische factuur wordt. Bedrijven verstuurden de factuurgegevens al naar de belastingdienst, dus waarom zou de belastingdienst de verzendingsstap niet kunnen uitvoeren? De belastingdienst maakt de factuur nu beschikbaar voor de koper, waardoor een efficiënter bedrijfsproces ontstaat, terwijl de belastingdienst toch de real-time factuurinformatie krijgt die ze nodig heeft.

‍

‍ContinueTransactie Controle (CTC) Model

HetCTC-model is de oorspronkelijke blauwdruk voor de verplichte opruimingsmodellen over de hele wereld. Veel landen hebben de blauwdruk overgenomen en eigen gemaakt. Landen als Chili, Mexico en Brazilië zijn enkele van de eerste landen die het model hebben ingevoerd.

Het CTC-model vereist de verzending en goedkeuring (validatie) van een factuur door de belastingdienst voordat of nadat er goederen of diensten geleverd kunnen worden. Dit werkt op de volgende manier:

1. De leverancier genereert een geldige fiscale factuur in een gestructureerd formaat. De structuur en het formaat worden door elke belastingdienst bepaald.
2. De leverancier stuurt de factuur naar de belastingdienst via een softwareleverancier.
3. De belastingdienst moet de factuur "vrijgeven" - valideren en goedkeuren.
4. De leverancier stuurt de factuur naar de afnemer en levert de goederen en/of diensten.
5. De koper moet de belastingdienst vertellen dat hij de factuur, de goederen/dienst en de commerciële voorwaarden heeft ontvangen.

Binnen dit model is er een systeem met een aangewezen belastingautoriteit. De belastingdienst kan ervoor kiezen om het inklaren van de facturen te centraliseren of te decentraliseren. In landen zoals Mexico, met een gedecentraliseerd inklaringssysteem, zijn er geaccrediteerde dienstverleners die de validatie en goedkeuring namens de belastingdienst uitvoeren. In gedecentraliseerde en gecentraliseerde landen kunnen bedrijven echter nog steeds kiezen hoe ze hun facturen naar hun kopers sturen. Deze uitwisseling hoeft niet per se digitaal te gebeuren.

De kracht van het CTC-model dwingt dus digitalisering in de economie af, maar niet helemaal. Bedrijven moeten software kunnen gebruiken om elektronische facturen te maken en naar de belastingdienst te sturen, maar ze kunnen nog steeds kiezen voor niet-digitale manieren om facturen tussen andere bedrijven uit te wisselen.

Een andere zwakte van het CTC-model is de inmenging in het toeleveringsproces in sommige landen. In Brazilië bijvoorbeeld kunnen goederen en diensten pas geleverd worden als de factuur eerst "goedgekeurd" is door de belastingdienst.

‍

Gecentraliseerdeuitwisseling

Hetgecentraliseerde model is een variant van het CTC-model. Turkije was het eerste Europese land dat het model invoerde.

Turkije heeft het CTC-model verder ontwikkeld en een stap voor de leverancier verwijderd. In plaats van dat de leverancier de e-factuur naar zowel de belastingdienst als de afnemer stuurt, waarom zou de belastingdienst deze extra stap niet uitvoeren? De belastingdienst ontvangt de e-factuur, "verrekent" deze en stuurt deze vervolgens naar de koper, allemaal via één centraal platform van de belastingdienst.

Het risico bestaat dat het verplichte gegevensformaat wordt ingesteld om aan de behoeften van de belastingdienst te voldoen, in plaats van rekening te houden met en te streven naar efficiëntie in de toeleveringsketen. De gecentraliseerde uitwisseling is in de meeste gevallen beperkt tot facturen en omvat niet alle bedrijfsdocumenten, wat de volledige automatisering van procure-to-pay en order-to-cash processen in de weg staat.

‍

GedecentraliseerdeCTC en uitwisseling‍

Het gedecentraliseerde CTC- en uitwisselingsmodel is een combinatie van het interoperabiliteitsmodel en het CTC-model.

De validatie en uitwisseling van elektronische facturen wordt uitgevoerd door gecertificeerde softwareleveranciers, die moeten voldoen aan de minimale technische vereisten die in elk land worden gespecificeerd. De factuurgegevens worden onmiddellijk doorgegeven aan de belastingdienst en tegelijkertijd uitgewisseld tussen leverancier en afnemer (ononderbroken toeleveringsketen).

Het gedecentraliseerde CTC- en uitwisselingsmodel is voorgesteld door een verzameling leveranciers, belanghebbenden en vertegenwoordigers. Het model maakt digitalisering mogelijk voor alle betrokken partijen - de leverancier, de softwareleverancier, de belastingdienst en de afnemer. Het model stelt belastingdiensten in staat om samen te werken met de markt en stelt bedrijven in staat om de vruchten te plukken van een volledig digitaal proces.

Ontdek meer over de oorsprong van het DCTCE-model via ons interview met EESPA Co-Chair Marcus Laube.